Grensoefening

Geschreven door:
Marianne Meijerhof, 15 augustus 2020

Hoi allemaal,

Vandaag oefende een coachee haar grenzen met mij. Een hele simpele oefening waaruit ik heel snel haalde dat zij niet goed wist waar haar grens lag en dat ze haar grens dus ook niet aangaf. Ik kon letterlijk op haar plek gaan staan en zij deed een stapje opzij. Zij vluchtte dus toen ik dichtbij kwam.

Als je vlucht, stap je uit je ruimte en geef je jouw ruimte weg aan de ander. De ander boft, want die heeft dan alles wat van jou is en heeft jou dus eigenlijk in zn macht. Kinderen die vluchten, zijn vaak boos en verdrietig en kan zelfs tot depressie leiden. Het kan ook gebeuren dat de agressie er thuis (waar het veilig is) er op een buitenproportionele manier uitkomt, omdat boosheid en irritatie zo lang is opgepropt.

Door te oefenen met een touw kun je je grens afbakenen op de grond. Ik liet haar het touw in een cirkel om zich heen leggen op een plek die voor haar goed voelde. Dat plekje werd haar ruimte. Als ik keek naar de ruimte die ze voor zichzelf in nam en de ruimte die ze voor mij overliet, bleek dat ik zeker zo'n 80% van de ruimte mocht hebben en zij hield 20% voor zichzelf over. Ik heb dat inzichtelijk gemaakt door het in groen en rood neer te leggen. Rood is mijn ruimte en groen is haar ruimte (zie foto.) Op moment dat iemand zich daarvan bewust wordt, veranderd er al iets. Ze legde het touw in midden van de ruimte, zodat ze zelf veel meer ruimte in nam. Tijdens het bespreken, geeft ze aan dat dat veel fijner voelt. Meer ademruimte, meer beweegruimte. En het touw was de grens tussen haar en mij. Ik ging toen op zoek naar haar daadwerkelijke grens, ik morrelde aan het touw, haalde het weg tot ze stop zei. De grens was er niet meer. Bij navraag gaf ze aan dat ze al veel eerder irritatie voelde, maar pas stop zei tot ze het echt niet meer kon aanzien. Ik was dus allang over haar grens, voor ik dat wist. Puur omdat ze dat niet aangaf. Ik heb met haar geoefend in het eerder aangeven van haar grenzen, dus op moment dat ze de irritatie voelde, meteen stop zeggen. Door te oefenen en door te bespreken hoe dat voelt, waar je dat voelt en wat het verschil is, wordt iemand sterker en steviger. Tot slot hebben we de verschillende manier van stop zeggen geoefend. In woord, gebaar en gezichtsuitdrukking.

Het is mooi werk wat ik doe.

Deze coachee haar reactie was vluchten als haar grens overschreden werd. Je hebt ook kinderen die bevriezen of die vechten. Ook voor die kinderen is dit een mooie oefening.

Wij als ouders en volwassenen moeten onze kinderen leren dat ze hun grens mogen aangeven en dat wij die respecteren. Het betekent niet dat een kind nooit meer iets tegen zijn zin hoeft te doen. Je moet nu eenmaal dingen doen waar je geen zin in hebt. Maar het feit dat ze hun grens daarin herkennen en mogen uiten dat ze er geen zin in hebben, maakt het vaak een al een stuk makkelijker om het ze wel te laten doen.

Wil jij of je kind dit ook ervaren? Wil je hiermee oefenen? Neem gerust contact met me op.

Liefs Marianne

Wilt u nog meer blogberichten lezen? Ga dan naar de pagina Nieuws.