Het begon met een burnout

Geschreven door:
Marianne Meijerhof, 12 juli 2020

Hoi allemaal,

Ik bedacht dat ik mezelf iets meer ga voorstellen, dan wat nu op mijn website staat. En ik vermoed dat ik meer dan 1 blog nodig heb. Hahaha. Normaal zou ik een emoticon plaatsen in plaats van hahaha, maar die heb ik nog niet gevonden. Maar stel je de emoticon voor met tranen van het lachen. Die gebruik ik veel. Vooral als ik mezelf grappig vind. Wat nogal eens voorkomt. Trek je er niets van aan.
Ik merk dat ik het lastig vind om een toon te vinden. Qua marketingtechnisch moet ik natuurlijk blogs schrijven met de doelgroep in mn achterhoofd. Voor mij voelt dat dan als moeten. En dan voel ik druk. En dan blokkeer ik. Dus ik schrijf maar zoals ik ben en vanuit mn gevoel. Dat past mij het beste.

In 2018 viel ik uit op mijn werk door een burn-out. Voor de tweede keer. De eerste keer was in 2012. Ruim een half jaar was ik toen thuis. Ze zeggen altijd dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot. Hier maak ik dan maar op uit dat ik geen ezel ben. Want ik stootte me wel voor de tweede keer aan dezelfde steen. En die steen is dan de mismatch tussen wie ik ben en wat ik deed. Oftewel: ik voelde me niet meer gelukkig in mijn werk. Al langere tijd pasten mijn werk en ik niet meer bij elkaar. Wat een strubbeling was dat. Al een aantal jaren. Want: Werk was mijn zekerheid. Werk was mijn inkomen. Werk deed ik al zo lang. Werk was vertrouwd en zo waren er diverse redenen om maar door te gaan. Terwijl mijn lichaam en mijn harten zeiden van stop! Ze riepen zo hard stop, maar ik luisterde niet. Niet naar de signalen, niet naar mn gevoel, niet naar mn hart. Want... verstandelijke redenen voeren de boventoon.

Na bijna een jaar ziek thuis (met naast de burn-out ook een lichte depressie) gebeurde er iets in mij. En ik zei: als ik weer aan het werk moet, kun je me over twee jaar in een gesloten inrichting opsluiten.

Wordt vervolgd

Liefs Marianne

Wilt u nog meer blogberichten lezen? Ga dan naar de pagina Nieuws.